Συνάδελφοι/ισσες,

Οι κυβερνήσεις αλλάζουν αλλά η διάλυση και ο εκβαρβαρισμός της μέσης εκπαίδευσης συνεχίζεται σαν έγκλημα διαρκείας. Όλοι διαπιστώνουμε στους περισσότερους μαθητές, τα πολλά γραμματικά και συντακτικά λάθη, την αδύναμη γλωσσική έκφραση, τη μη κατανόηση απλού κειμένου, την απουσία κριτικής σκέψης.
Αυτά χαρακτηρίζουν όλη τη μέση εκπαίδευση. Τα υπουργεία σαν απάντηση μας λένε να κάνουμε εκπτώσεις: «όχι πολύ ορθογραφία, όχι πολύ συντακτικό, όχι δύσκολες ασκήσεις». Το πιο αποκαλυπτικό είναι το πογκρόμ στη θετική εκπαίδευση. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά κατάργησε τα Λατινικά διώχνοντάς από τις πανελλήνιες, κατάργησε ουσιαστικά την Γεωμετρία μέσω της αφαίρεσης της εξέτασής της από τη Β΄ Λυκείου. Η Γεωμετρία δένει την μαθηματική αφαίρεση με την εμπειρική εικόνα του χώρου αλλά συνάμα είναι και απαραίτητη στη Φυσική για την κατανόηση του χώρου στον οποίο πραγματοποιούνται όλα τα φυσικά φαινόμενα. Νωρίτερα η ίδια κυβέρνηση καταργούσε τη Φυσική στη Γ΄ Λυκείου και τον Ηλεκτρομαγνητισμό στη Β΄ Λυκείου. Όμως πριν το έγκλημα του ΣΥΡΙΖΑ είχε προηγηθεί η μείωση των ωρών της Φυσικής στην Α΄ Λυκείου και η κατάργηση της Αστρονομίας από την κυβέρνηση της ΝΔ. Ταυτόχρονα υποβαθμίστηκε η Πληροφορική και οι ξένες γλώσσες. Με όλες αυτές τις μεθοδεύσεις η ζωντανή μας γλώσσα, η κατανόηση των νόμων της φύσης, η ανάπτυξη του επιστημονικού τρόπου σκέψης εξοβελίζονται από το σχολείο.
Είναι μια συνειδητή υποβάθμιση από τις κυβερνήσεις της σύγχρονης, ζωντανής και πειραματικής εκπαίδευσης που εκδηλώνεται στο τρομακτικό φαινόμενο, ειδικά από τη μέση του γυμνασίου και πέρα, ότι πολλοί μαθητές βρίσκονται εγκαταλελειμμένοι, ουσιαστικά εκτός τάξης. Κάποτε ήταν ένα μειοψηφικό φαινόμενο αλλά τώρα έχει μετατρέψει την μισή τάξη σε αποθήκη ταπεινωμένων και παροπλισμένων νεολαίων που στη διάρκεια των πιο κρίσιμων για την μορφωτική και ψυχική τους ανάπτυξή χρόνων υφίστανται το μαρτύριο καθηλωμένοι σε ένα θρανίο να ακούν χωρίς να καταλαβαίνουν και να κοιτάνε χωρίς να βλέπουν. Από την άλλη μεριά η παπαγαλία, οι πολλές εξετάσεις καθώς και η εντατικοποίηση της μελέτης που συνδέεται με αυτές, είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει βασικά το μειοψηφικό και κοινωνικά κάπως πιο προνομιούχο διαμέρισμα της τάξης που συμμετέχει στο μαθημα και που παρακολουθεί το δημόσιο σχολείο σαν υποχρεωτικό συμπλήρωμα του φροντιστηρίου. Στην πραγματικότητα τα δυο διαμερίσματα της τάξης συνιστούν τις δύο όψεις του ίδιου ελληνικού εκπαιδευτικού τιτανικού όπου απλά οι εύποροι ταξιδιώτες μπαίνουν έντρομοι στις βάρκες ενώ οι υπόλοιποι βυθίζονται μαζί με το πλοίο σε έναν αργό θάνατο.
Το ελληνικό εκπαιδευτικό ναυάγιο έχει καταγραφεί διεθνώς σε μια έγκυρη διαδικασία αξιολόγησης τη γνωστή μας PISA. Εκεί φαίνεται η γενική πτώση των επιδόσεων των μαθητών μας, στην κατανόηση κειμένου, στα μαθηματικά και στις φυσικές επιστήμες. Εκεί επίσης καταγραφεται ότι το μορφωτικό αυτό ελλειμμα πλήττει κυρίως τους πιο φτωχούς μαθητές, δηλαδή καταγράφεται και η έντονη ταξική διαμερισματοποίηση του σχολείου. Αντί η ηγεσία της ΟΛΜΕ, με «πρωτοπόρα» την αυτοαποκαλούμενη «αριστερά» να συγκλονιστεί από αυτήν την κατάσταση καταγγέλλει την PISA για να μην αφυπνιστεί ο λαός μας, για να κρύψουν δηλαδή από αυτόν το έγκλημα που οι ίδιοι διαπράττουν εδώ και δεκαετίες τσακίζοντας την μόρφωση των παιδιών του, ιδιαίτερα των παιδιών της εργατικής τάξης. Πρόκειται γιαυτές τις δυνάμεις που κυρίως εμφανίζονται σαν αριστερά αλλά είναι αντίθετοι με κάθε τι που εκπροσωπεί ιστορικά η αριστερά.
Το μέτωπο ψευτοΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ είναι ο σκληρός πυρήνας όχι μόνο της αντιεκπαιδευτικής, αλλά γενικά της αντιβιομηχανικής και της αντεργατικής πολιτικής της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια ψευτοαριστερά που έχει αντιστρεψει, και έτσι κατασυκοφαντήσει, όλη την αριστερή και κομμουνιστική παράδοση και όλες τις μαρξιστικές αρχές τόσο στην εκπαίδευση όσο και γενικότερα στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων ειδικά σε εξαρτημένες από τον ιμπεριαλισμό χώρες σαν την δικιά μας. Αν κανείς ρίξει μια ματιά στα πολιτικά εκπαιδευτικά προγράμματα του παλιού ΚΚΕ και του ΕΑΜ, θα δει πόσο αυτά κυριαρχούνταν από την ανάγκη για την προώθηση των μαθήματων των φυσικών επιστημών, από την ανάγκη για το πείραμα και μάλιστα για το δέσιμο της εκπαίδευσης με την παραγωγή. Είναι πολύ χαρακτηριστικό πόσο τόνιζε ο Μάρξ στην Κριτική του προγράμματος της Γκότα την « έγκαιρη σύνδεση της παραγωγικής δουλειάς με τα μαθήματα σαν ένα από τα πιο ισχυρά μέσα για τη μετατροπή της σημερινής κοινωνίας». Πρόκειται για ό,τι πιο αντίθεστο με το «υποχρεωτικό δωδεκάχρονο σχολείο της γενικής παιδείας» που είναι μαχητικά αντίθετο με την παραγωγή, που απεχθάνεται το πείραμα, τη μέση τεχνική και την πολυτεχνική εκπαίδευση. Αυτή η ψευτοαριστερα είναι ιδιαίτερα αντεργατική γιατί αφαιρεί από την εργατική νεολαία το δικαίωμα να δουλεύει και να σπουδάζει ταυτόχρονα, και της επιβάλλει να σέρνεται μέσα στην ταξη στο μαρτυρικό της διαμέρισμα «των νεκρών ψυχών». Eνώ ο μαρξισμός σε κάθε νίκη της τεχνολογίας, της τεχνικής κατάρτισης και εξειδίκευσης των μαζών και σε κάθε ανάπτυξη της παραγωγής βλέπει το πλησίασμα της εργατικής επανάστασης, η ελληνική ψευτοαριστερά βλέπει το σατανά. Ετσι σε συνεργασία μαζί με τα πιο μαύρα τμήματα της αστικής τάξης που εκπροσωπούνται από τις ηγεσίες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και πλέον κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, κλείνει τα εργοστάσια, εμποδίζει τις βιομηχανικές επενδύσεις και σαμποτάρει την τεχνική παιδεία, ιδιαίτερα τη μέση ρίχνει σε πρώτη φάση στην ανεργία την εργατική τάξη, μείωνει τον όγκο της και τον ταξικό πολιτικό της ρόλο και δημιουργώντας έναν τεράστιο στρατό ανέργων τσακίζει λόγω ανταγωνισμού το μεροκάματο των ενεργών εργατών και εργαζομένων. Όχι τυχαίο εκείνο που προπαγανδίζει κάθε στιγμή δεν είναι η συντριβή του αστικού κρατικού μηχανισμού και το χτύπημα του δημοσιουπαλληλικού πνεύματος της αδιαφορίας προς το λαό αλλά η μετατροππή όλων των εργατών σε μόνιμους κρατικούς υπαλλήλους.
Γιατί συμπεριφέρεται έτσι αυτή η λεγόμενη αριστερά; Συμπεριφέρεται έτσι γιατί αυτή η δήθεν αριστερά έχει τους βαθύτερους δεσμούς με τους ρώσους και τους στενούς σύμμαχούς τους κινέζους ιμπεριαλιστές. Τώρα μπορεί να γίνει αντιληπτό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ ενώ κάνουν «λαϊκά» κινήματα ενάντια σε κάθε μεγάλη ντόπια και δυτική βιομηχανική επένδυση βοηθάνε Ρωσία και Κίνα να αγοράσουν τη χώρα, σκοτώνοντας την ελληνική βιομηχανία. Σε αυτήν την οικονομία αντιστοιχεί μια εκπαίδευση που θα παράγει ελάχιστους ειδικούς και ένα πελώριο πλήθος από ανέργους και μισοανέργους ανειδίκευτους εργάτες που θα οδηγούν άθελά τους ακόμα παρακάτω τους μισθούς. Να γιατί η ψευτοαριστερά σαμποτάρει με τόσο μεγάλο και σταθερό πάθος την μέση εκπαίδευση, ιδιαίτερα τη θετική και τεχνολογική.
Αυτό που έκανε πάντα ο λαός και η εργατική τάξη για να πάρουν το σχολείο ήταν να αποσπάσουν την κρατική εξουσία επαναστατώντας. Οσο η επανάσταση δεν είναι στη ημερήσια διάταξη τα αριστερά και προοδευτικά κινήματα κάνουν τα πάντα μέσα από την καθημερινή πολιτική πάλη για να εμποδισουν τις πιο βρώμικες πλευρές της αστικής ιδεολογίας να διδάσκονται σε αυτά ιδιαίτερα ο σοβινισμός, ο ρατσισμός ο φασισμός κλπ και επίσης κάνουν ότι μπορούν για να μορφώνονται όσο γίνεται περισσότερο στα ταξικά ουδέτερα μαθήματα, γλώσσα, θετικά μαθήματα, τεχνική, τα παιδικά των φτωχότερων τάξεων.
Όμως δεν υπήρξε καμμιά αληθινή αριστερά στην ιστορία που απαιτούσε να μην αξιολογεί η ιδιοκτήτρια τάξη των κρατικών σχολείων, η αστική τάξη, τους δασκάλους ειδικά αυτούς του δημόσιου σχολείου. Η ψευτοαριστερά έχει πετυχει ως τώρα αυτή τη μη αξιολόγηση ακριβώς επειδή είναι κρατική δύναμη. Η μη αξιολόγηση στην πραγματικότητα είναι η θεσμοποίηση της κυριαρχίας της κρατικής αδιαφορίας για τα παιδιά του λαού που σαπίζουν στην τάξη, αλλά και απέναντι στους δημιουργικούς δασκάλους που βλέπουν το επίπεδο της τάξης να χαμηλώνει διαρκώς προς το επίπεδο ακριβώς εκείνων των εκπαιδευτικών που είτε δεν θέλουν είτε δεν μπορούν να δεθούν με τους μαθητές και να δουλέψουν για τη μορφωτική τους ανάπτυξη. Πρόκειται δηλαδή για εγκατάλειψή του δασκάλου χωρίς βοήθεια μέσα στην όλο και πιο αδιάφορη ή και εχθρική προς αυτόν τάξη. Οι προοδευτικοί και δημοκρατικοί εκπαιδευτικοί δεν είχαν ποτέ καμμιά αντίρρηση για οποιονδήποτε έλεγχο της δουλειάς τους από το κράτος και τους μηχανισμούς του, αρκεί να εξασφαλίζουν το δικαίωμα της οργάνωσης τους μέσα και έξω από τα σχολεία για να αμύνονται μαζί με όλο το λαό, και ειδικά με τους μαθητές και τους γονείς, σε κάθε κρατική αυθαιρεσία και σε κάθε άδικη επίθεση ενατίον τους. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και η πρωτοφανής εκστρατεία ενάντια στο προσοντολόγιο, δηλαδή ενάντια στο να επιλέγονται για να διδάσκουν τα παιδιά του λαού, αυτοί που έχουν τα περισσότερα προσόντα. Δεν θα υπήρχε πρόβλημα αν η συζήτηση στο ζήτημα του προσοντολόγιου διεξαγόταν πάνω στα ποια είναι τα προσόντα που θα πρέπει να λογαριάζονται πιο ψηλά στην επιλογή των καλύτερων εκπαιδευτικών. Πάλι δηλαδή εδώ δεν λογαριάζεται το συμφέρον του μαθητή της λαϊκής οικογένειας, ο οποίος χρειάζεται ακριβώς τον καλύτερο δάσκαλο για να ξεφύγει κάπως από το φραγμό του στη μόρφωση.
Το «όχι στην εντατικοποίηση» και το «όχι στην παπαγαλία» που προβάλει η ψευτοαριστερά είναι εντελώς υποκριτικά όταν δεν υποστηρίζει κανείς το αντίθετό τους που είναι η έμφαση στα θετικά μαθήματα, στο πείραμα, στην πρακτική τεχνική κατάρτιση, και στη διδασκαλία με ζωντανό δημιουργικό τρόπο της γλώσσας.
Αυτό το σχολείο δεν βασανίζει μόνο τους μαθητές, ιδιαίτερα τους πιο φτωχούς βασανίζει και εμάς. Γιατί είναι στην πραγματική μας διάθεση να κάνουμε μάθημα για όλη την τάξη, και βλέπουμε τα παιδιά να θέλουν να μορφωθούν. Αλλά ουσιαστικά είμαστε μόνοι μας και διασπασμένοι. Στους συλλόγους σπάνια θα συζητήσουμε ουσιαστικά παιδαγωγικά θέματα και σχεδόν ποτέ διδακτικά θέματα. Αυτήν τη μεγάλη εμπειρία που κουβαλά ο καθένας μας για τη διδασκαλία, για την παιδαγωγική στάση, για τις μεθόδους μάθησης δεν την συζητάμε, δεν την μεταλαμπαδεύουμε στους συναδέλφους μας. Ακόμη και οι συντονιστές μας καλούν μόνο για να μας πουν. Κανείς δεν μας ακούει. Και ας έχουμε δεκάδες χρόνια στον πίνακα και ας έχουμε φάει κιλά κιμωλία ο καθένας μας.
Αυτό πρέπει επιτέλους να αλλάξει. Πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να βρούμε το συνάδελφό μας στη δουλειά και στον αγώνα. Πάνω σε αυτό η Κίνησή μας θα δώσει όλες τις δυνάμεις της. Μόνο αν ρίξουμε το συντριπτικά μεγαλύτερο βάρος της συνδικαλιστικής μας δουλειάς στο σταμάτημα της ορμητικής εκπαιδευτικής αποσάθρωσης των σχολείων και στην ανόρθωσή τους, τόσο στις εκπαιδευτικές διαδικασίες όσο και στο περιεχόμενο της διδασκαλίας θα μπορούμε να έχουμε και καλύτερες μισθολογικές απολαβές. Το υλικό αίτημα που πρέπει να προτάξουμε επίσης αποφασιστικά είναι πρόσληψη τώρα όλων των αναπληρωτών.

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

Καταδικάζουμε την οργανωμένη εισβολή δύο φορές στο συνέδριο της ΓΣΕΕ των τραμπούκων του ψευτοΚΚΕ-ΠΑΜΕ οι οποίοι πέτυχαν πραξικοπηματικά τη ματαίωσή του, ενώ είχαν πάλι τραμπούκικα ματαιώσει το συνέδριο της Ομοσπ. Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας, ενώ τελευταία ματαίωσαν πάλι με τη βία το συνέδριο της Παν. Ομοσπονδίας Εργατών Μετάλλου. Ο ταξικός συνδικαλισμός πραγματοποιείται από την πλειοψηφία των εργαζομένων και όχι από μειοψηφίες τραμπούκων σωτήρων που έχουν μαζί τους μόνο κυβερνήσεις και αξιωματικές αντιπολιτεύσεις, οπότε αστυνομίες και δικαστές με τη βοήθεια των οποίων, δηλαδή με την βοήθεια του αστικού κράτους διαλύουν δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα που δεν ελέγχουν.
Συνάδελφοι,
Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι χρειάζεται μια άλλη πορεία για το συνδικαλιστικό κίνημα. Να αναπτύξουμε παντού πλατιές προοδευτικές δημοκρατικές κινήσεις σε κάθε σχολείο συζητώντας και παλεύοντας για ένα άλλο πρόγραμμα και για μια άλλη πορεία.

ΣΤΗΡΙΞΤΕ-ΨΗΦΙΣΤΕ Κίνηση «ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ»

2/12/2019